Hiçte kolay bir iş değil BEDAŞ’ta olmak.Gerçi BEDAŞ işçisi doğrudan BEDAŞ’ın değil, taşeron firmanın işçisidir. Ama yakasında BEDAŞ kartı taşır ve BEDAŞ işçisi olarak tanımlanır.

Taşeron işçi aslında BEDAŞ çalışanlarının hiçbir hakkından yararlanamaz.

– BEDAŞ çalışanının yemek hakkı vardır. Öyle ki, BEDAŞ personeli adam gibi oturup yemekhanesinde yemek yerken diğer elemanlar (taşeron işçiler) sadece iç geçirerek yada küfür ederek seyreder. Ya da iki milyon yedi yüz elli bin lira ödeyerek ve önceden bireysel talepte bulunarak yemek yiyebilir.

– Sigortası ya hiç ödenmez yada asgari ücret üzerinden ve eksik ay olarak ödenir. Oysa BEDAŞ’ta maaşlar yüksektir ve sigorta primleri tam maaş-tam ücret olarak ödenir.

– BEDAŞ çalışanları hastalandığında gidip adam gibi istirahat ve izin alabilir. Taşeron çalışanları bu haktan yoksundur. Çalıştığı güne göre ücret alır. Bunun için ne kadar hasta olursa olsun çalışmak zorundadır.

– BEDAŞ çalışanları belli bir saati geçen her çalışmaya fazla mesai alır. Taşeron işçisi kaç saat çalışırsa çalışsın fazla çalışma sayılmaz.

– BEDAŞ çalışanı işine servis araçları ile gider-gelir. Taşeron çalışanı kendi parası ile gidip gelmeye mecburdur.

Aynı bina içinde daha bir çok ayrım yaşanmaktadır. Bu nedenle BEDAŞ çalışanı Taşeron işçisine üstten bakar, küçümseyerek bakar. Oysa aynı zamanda BEDAŞ’ın özelleştirilmesi söz konusu olduğunda (ki bu yakın bir gündem) yaşama ve çalışma koşulları hiç de bugün olduğu gibi kalmayacak BEDAŞ çalışanı ile taşeron işçisi arasındaki tüm ayrımlar kalkacak, taşeron işçisinin çalışma ve yaşam biçimi esas olacak. Bu çok net. Keza tüm özelleştirilen yerlerde bu düzenleme yapılıyor.

Dahası var:
Teknolojinin bu kadar çok geliştiği bir dünyada taşeron işçisinin temel iş aletleri kazma- kürek- balyoz üçlüsünden oluşur. Onarımda kullanılan ana madde ise bildiğimiz zifttir. Bu malzeme her sabah alınır, işe gidilir, üç kişilik bir ekiple kazı yapılır, yerine göre sekiz on hatta daha fazla kazma kürek balyoz kullanarak çukurlar açılır. Elektrik ile ilgili işlem (şube alma, ek yapma, arıza onarımı vb.)bitince zift tenekesi kazma ile kesilip açılır. Ama her zaman insan tenekeyi rahat bir iş olarak kesemez; bazen de teneke insanın elini, kolunu ayağını kesebilir. Sonra zift kaynatılır. Açılmış kabloların üstüne dökülür. Bu esnada bir küçük hata ziftin vücut ile temasına neden olur ve korkunç bir yanma ile vücut yaralanır. Çukur kapatılır, kazma kürek ve balyoz şebekeye getirilir ve paydos edilir.

Bu süre en az altı saat, en çok on altı saattir. Ama işiniz kaç saat tutarsa tutsun sabah 08:00 yeniden işe başlama saatinizdir. Eli kesilen ya da yanan işçi de herkesle birlikte işe gelir ve herkes gibi çalışır. Ekip arkadaşı ile arası çok iyi ise, arkadaşı daha az çalışması için yaralıya yardımcı olur, onun yerine çalışır. Yoksa yaralı olan ile olmayan ayrımı yapılmaz.

Taşeron işçisinin çalışması standart değildir, son derece esnektir. Nadiren altı saate kadar kısalsa bile vasati on saatin altına düşmez. Ama on altı saate kadar uzayabilir. Fakat alacağı ücret değişmez. Taşeronda (ve hatta 4857sayılı yasada) fazla mesai kavramı yoktur. Bunun için de fazla çalışmalara ilişkin ücret hakkı yoktur.

Belki ilkel kölelik koşullarında bile çalışma bu kadar zor değildi.

Esas olarak örgütlenme gereği tüm taşeron çalışanlarının bir ihtiyaç olarak sıkça dillendirdikleri bir çözüm olduğu halde bunun nasıl kotarılacağına ilişkin bilgi, ciddiyet, ısrar hemen hiç kimsede yok. Yaşanan sorunlara ilişkin çok fazla bireysel tepki gösteriliyor. Bu tepki sonucu çok fazla iş bırakma (çekip gitme) basitliği yaşanıyor. Kaldı ki, yol parası ve yemek parası ödedikten sonra 12-13 milyon günlük kazancı olan taşeron işçisi hiçbir şekilde bu ücretten memnun değil ve olamaz. Aylık 300 milyon civarında bir maaşla bu çalışma koşullarının kimseyi ikna etmeyeceği kesin. Ama bırakıp gittiğinizde yerinize gelecek olana bu kötü ücretin ve bu kötü çalışma koşullarını bırakmış olacaksınız.

Öne çıkan işçilere öncelikle, asla gitmemek üzerine konuşuluyor. Bireysel tepkileri toplu bir tepki olarak örgütlemek konuşuluyor.

-Yemeklerden yararlanmak,
-Servislerden yararlanmak,
-Sigortadan yararlanmak, tam ücret, tam gün prim ödenmesini sağlamak,
-Kazılarda makine kullanmak, belki de milattan önce kullanılan bu teknolojinin halen geçerli bir yöntem olması çok anlaşılmazdır.
-İşin ağırlığına göre bir ücret almak,
-Fazla çalışmalarda fazla çalışma ücreti almak,

Tüm bunlar ve dahası bir örgütlenme ve toplu bir davranışla kazanılabilir. Bu zamana kadar taşeronlarda çok başarılı örgütleme deneyimleri bulunmamakla birlikte her şeyin bir ilkinin olması gerektiğini iyi kavramamız gerekiyor.

Taşeron işçileri bu taleplerle ama bu bilinçle kışkırtılarak kazanabilir. Başta işçi olmanın sorumluluğu bunu gerektirir.

BEDAŞ tan bir Taşeron İşçisi