Bir televizyoncu kadın, dizi oyuncusu oğlunu kastederek, “Oğlumun sadece gay olmasını istemezdim” demiş. Yani çocuklar her şey olabilirler ama asla eşcinsel olamazlar! Peki böyle düşünen bir annenin çocuğu, eşcinsellik hakkında ne düşünebilir? Eşcinsel olsa, eşcinselliğiyle barışabilir mi, yoksa homofobik mi olur? Yanılmıyorsam eğer, yıllar önce bir demecinde bir eşcinseli oynamak konusunda veya eşcinsellik konusunda negatif […]
Bir televizyoncu kadın, dizi oyuncusu oğlunu kastederek, “Oğlumun sadece gay olmasını istemezdim” demiş.
Yani çocuklar her şey olabilirler ama asla eşcinsel olamazlar!
Peki böyle düşünen bir annenin çocuğu, eşcinsellik hakkında ne düşünebilir?
Eşcinsel olsa, eşcinselliğiyle barışabilir mi, yoksa homofobik mi olur?
Yanılmıyorsam eğer, yıllar önce bir demecinde bir eşcinseli oynamak konusunda veya eşcinsellik konusunda negatif bir düşüncesini okumuştum bu oyuncu çocuğun.
Sahi bir anne çocuğunun eşcinsel olmasını neden istemez?
Homofobik bir dünyada zorluk çekmesini istemediğinden mi?
Peki homofobiyi oluşturanlar kimler?
Homofobi nedir?
Bu annenin çocuğunun eşcinsel olmasını istememesi de homofobi değil midir?
Böyle bir düşüncenin ifadesi de homofobiye neden olmaz mı, varolan homofobiyi beslemez mi?
Gerçekten anneler çocuklarının zorluk çekmesini istemedikleri ve geleceklerini düşündükleri için mi eşcinsel olmasını istemezler?
Bu, “Başkalarının çocuklarının eşcinsel olmasından bana ne” demek ve eşcinsellerin homofobi kurbanı olmalarına duyarsızlık değil midir?
Ben bazı annelerin, hatta tamamına yakınının, çocuklarının zorluk çekmelerini istemediklerinden veya geleceklerini düşündüklerinden değil, kendilerini düşündükleri için çocuklarının eşcinsel olmasını istemediklerine inanıyorum. Çünkü çocuklarının eşcinsellik yüzünden zorda kalmasını istemeyen bir ANNE, başka eşcinselleri düşünerek dikkatli konuşacağı gibi, “çocuğum eşcinsel olmasın” diyip de doğanın dengesine karşı geleceğine, homofobiye karşı mücadeleyi savunurdu.
Eğer şu anki homofobiye karşı kılını bile kıpırdatmayıp, çocuğu üzerinden varsayımla da olsa eşcinsel karşıtlığı yapıyorsa, bunun çoluk-çocuk ve onları düşündüğünü göstermez. Ona zor gelen heteroseksist topluma karşı eşcinsel annesi olmanın zorluklarıdır. Heteroseksist topluma karşı başının eğileceği ve etrafına onların istediği cevabı veremeyecek olmanın sıkıntısıdır.
Gerçekten oğlunu düşünüyorsa, oğlu da eşcinsel olmadığına göre, neden eşcinsellikten istenilmemesi gereken bir durummuş gibi bahsediyor ki? Oğluna gözdağı mı veriyor “eşcinsel olursan…” diye?
Bu nasıl bir anneliktir? Eşcinsel olan çocuklar ne yapsın peki? Ölsünler mi?
Çünkü eşcinselliğin hangi şekilde olursa olsun istenmemesi, özellikle heteroseksist ve homofobik bir toplumda, içsel veya dışsal, eşcinsellere karşı nefreti körükleyecektir.
Eşcinsellik gibi belli bir kesime ait özelliği istememe durumunu dile getirmek, ifade özgürlüğü kapsamına mı giriyor?
Peki bu ifade özgürlüğü eşcinselleri hedef haline getirip öldürülmelerine sebep oluyorsa?
Bir televizyoncu olarak bunları düşünemiyor mu bu anne, yoksa kasıtlı olarak mı eşcinsel karşıtlığı yapıyor?
İnsan bir televizyoncu, bir sanatçı olur da, eşcinselliğin ne olduğunu bilmez mi?
Eşcinsellik heteroseksüellik gibi bir cinsel yönelimdir. Onun dışında insan, gene aynı insandır.
Bir çocuğun cinsel yönelimine annenin karar vermesi de, sanatçı da olsa, ev kadını da olsa, insan heteroseksist unsurlarla ve ortamda yetişiyorsa, heteroseksist ve homofobik olmasının kaçınılmaz olduğunun da göstergesi.
Homofobik söylemlerde neden bulunur ki insanlar? Ne geçiyor ki ellerine? Geriye nefret ve eşcinsel, transseksüel cinayetlerinden başka ne kalıyor? İstenen de zaten bu mudur?
Eşcinsel anne-babalar da çocuklarının eşcinsel olmasını istemiyor. Onlar da çocuklarının zorluk çekmesini istemedikleri bahanesine sığınıyorlar. Bence onlar da yalan söylüyorlar. Çünkü onlar da eşcinsel olmalarına rağmen homofobikler. Zaten doğanın dengesi gereği belli bir oranda eşcinsellik olmayacak mı? Sen niye eşcinsel oldun demezler mi insana?
Heteroseksistlerin en çok kullandıkları homofobik bahane de, “Yarın yaşlanınca sana kim bakacak?” Size heteroseksüel çocuklarınız ne kadar bakıyorlar ki, heteroseksüellik bir insanın geleceğinin güvencesi olsun?
Sorsan kimse homofobik değildir. Ama, “Eşcinsellik normaldir” diyenler bile, “Yeter ki benden uzak olsun” diyorlar. Eğer bir ebeveyn, çocuğunun eşcinsel olmasından rahatsızlık duyuyorsa, homofobiktir. Bunun başka bir açıklaması olamaz. Çünkü biz eşcinselliğimizden şikayetçi değiliz ki. Size ne oluyor? Bizi dünyaya getirdiyseniz, sizin gibi olmak, sizin gibi yaşamak zorunda değiliz. Siz ne yaşıyorsunuz da, bizi kendi kıstırılmışlıklarınıza mahkum etmeye çalışıyorsunuz? Bu hayat bizim hayatımız, eşcinsellerin de hayatı ve hayatımızı nasıl yaşayacağımıza anneler-babalar değil, biz karar veririz.
Homofobikler, homofobilerinin haklı gerekçesi olarak da, eşcinsellerin içselleştirilmiş homofobilerini gösteriyorlar. Onları o hale getiren de sizler değil misiniz?
Sendika.Org, yayın hayatına başladığından bu yana işçi sınıfı hareketinin, solun ve genel olarak toplumsal muhalefetin gündemine ilişkin, farklı politik perspektiflerden düşünsel katkılara açık bir tartışma platformu olagelmiştir. Sitemizde yayımlanan yazılar yayın kurulunun politik perspektifiyle uyumluluk göstermeyebilir. Amacımız, mücadelenin gereksinim duyduğu bilimsel ve politik bilginin üretimini zenginleştirecek tüm katkılara, yayın ilkelerimiz çerçevesinde, olabildiğince yer verebilmektir.