Çukurova bölgesi başta olmak üzere Türkiye’nin çeşitli bölgelerindeki geçici tarımsal alanlarında çalışan gezici işçiler köylerine dönmeye başladı.

Böylece Adana’nın kenar mahalleleri ve tarımsal işletmelere yakın bölgelerdeki çadırlarda yaşayan ve tamamına yakınını Kürtlerin oluşturduğu geçici işçilerin bir tarım mevsimindeki çalışma çileleri son buluyor. Ancak elde ettikleri gelirlerle açlık sınırının altında yaşayan işçiler için bu kışı nasıl atlatacaklarına ilişkin yeni ve daha çileli bir dönem başlıyor. Çünkü Adana bölgesinde ortalama 17 YTL yevmiye ile çalışan bu işçilerin aylık ortalama gelirleri yaklaşık 350 YTL düzeyinde seyrediyor ve bu da hem uluslararası literatürde hem de Türkiye’nin çeşitli resmi kurumlarınca hazırlanan verilere göre açlık sınırının yarısı düzeyinde kalıyor.

Gezici işçilerin Çukurova’daki yıllık ortalama sayılarının yaklaşık 500 bin kişi olduğu belirtiliyor. Kazma ve bazı ürünlerin hasat dönemine denk gelen yaz aylarındaki bu sayı, üretim mevsiminin sona yaklaşmasıyla birlikte bu günlerde 100 binlere kadar gerilemiş durumda. Çukurova’daki siyasi parti ve sivil toplum örgütlerinin verdiği bilgilere göre sadece çalışmak üzere bölgeye gelenlerin tamamına yakını bugünlerde geri dönüyorlar. Bu yüzden Adana’yı Antep ve Diyarbakır’a bağlayan yollarda denkleriyle birlikte insan taşıyan kamyonların sayıları da artmış durumda. Ancak zorunlu göç uygulamaları ya da başka geçim sorunları nedeniyle daha önce Adana ve yöresine gelen ve kente uzak mahallelerde kurdukları geçici barınaklarda kalanlar çalışmaya devam ediyorlar.

10 BİNLERCE GÖÇMEN

Zorunlu göç ya da koruculuk dayatması nedeniyle Adana’ya yerleşen ailelerin sayıları da azımsanmayacak düzeyde. Bu ailelerle yakından ilgilenen DTP’li yerel yöneticilerin verdiği bilgilere göre çoğunlukla köylerine geri dönmek isteyen bu ailelere dönüş koşulları sağlanmıyor ve onlar da bölgenin ucuz işgücü kaynağını oluşturuyorlar. Tarla kenarlarında ya da kanal boylarındaki çadır ve barakalarda yaşamını sürdüren geçici işçilerin sayıları 10 binleri buluyor. Bu ailelerin büyük çoğunluğu yaz aylarının tamamını çalışmakla geçirdiler. Şimdi ise aile üyelerinin pek azı pamuk tarlalarındaki hasat işlerinde iş bulabiliyor. Ancak yerel kaynaklar, bu çalışma döneminin de yakında sona ereceğini ve kışı atlatma telaşının bu aileleri yeniden kuşatacağını söylüyorlar.

KANAL BOYLARINDA ÇANAK ANTENLER

Kanal boylarındaki barınaklarında sefil bir yaşam ve ağır çalışma koşullarına direnen bu ailelerin önemli özelliklerinden biri ise toplumsal sorunlara karşı kent insanlarından daha duyarlı olmaları. Çay, şeker ya da benzeri zorunlu besin maddelerini her gün temin etmekte zorlanan ve sağlıksız barınaklarda yaşayan bu ailelerin neredeyse tamamına yakını gelirlerinin önemli bir kısmını çanak anten almaya harcamışlar. Bu da, ailelerin kaldığı bölgeye ilginç bir görünüm veriyor: Derme çatma barınaklar ve çevreyi alabildiğine kuşatan çanak antenler… Politikleşmiş bu Kürt aileler, aldıkları çanak antenlerle başta Roj TV olmak üzere Kürtçe yayın yapan televizyon kanallarını takip ediyorlar.

KÜRTÇE EĞİTİM SEFERBERLİĞİ

Öte yandan Adana bölgesinde, Kürtlere yönelik Kürtçe konuşma kampanyasına ilişkin çağrı kapsamında hummalı bir eğitim faaliyeti için çalışmalar yapılıyor. Bu çerçevede öncelikle Kürtçe eğitim verecek olanların eğitimiyle ilgili bir program yürütülüyor. Program ile halen okullarda eğitimci olarak çalışan, pedagojik formasyona sahip ve iyi derecede Kürtçe bilen eğitimcilerden bir kadro oluşturuluyor. BU eğitimciler, daha sonra katılımcıların taleplerine yanıt verecek şekilde hazırlık yapıyorlar.

Böylece Çukurova bölgesi, bir yanda tarlalardaki işlerin tükenmesi nedeniyle yeniden köy yolunu tutan aileler, bir yanda da kaldıkları barınaklarda bastıran kışın hazırlıklarını yürüten göçmenlerin trajedisine şahitlik ediyor.

ANF NEWS AGENCY
İLHAMİ VURAL -ANF