Sosyal Araştırmalar Vakfı Türkiye Sınıf Araştırmaları Merkezi’nin 16-17 Ekim tarihlerinde İstanbul’da düzenlediği, işçi sınıfına ve sınıf hareketine dair çeşitli tartışmaların yürütüldüğü sempozyum 150 kişilik bir katılımla gerçekleştirildi. İlk gün, akademisyenlerin ve sendika uzmanlarının sunumları eşliğinde “İşçi Sınıfının Değişen Yapısı” ve “Geleneksel Sınıf Örgütleri” tartışılırken; ikinci gün sınıfın değişen yapısı ve sendikal hareketin girdiği kriz karşısında […]
Sosyal Araştırmalar Vakfı Türkiye Sınıf Araştırmaları Merkezi’nin 16-17 Ekim tarihlerinde İstanbul’da düzenlediği, işçi sınıfına ve sınıf hareketine dair çeşitli tartışmaların yürütüldüğü sempozyum 150 kişilik bir katılımla gerçekleştirildi.
İlk gün, akademisyenlerin ve sendika uzmanlarının sunumları eşliğinde “İşçi Sınıfının Değişen Yapısı” ve “Geleneksel Sınıf Örgütleri” tartışılırken; ikinci gün sınıfın değişen yapısı ve sendikal hareketin girdiği kriz karşısında dünyadan ve Türkiye’den alternatif örgütlenme ve mücadele deneyimleri aktarıldı.
Hemen tüm katılımcılar sınıf hareketinin içinde bulunduğu krizin, kapitalizmin ve dolayısıyla işçi sınıfının son 30 yıldır yaşadığı dönüşüm karşısında kendini yenileyememiş olmasından kaynaklandığını; sınıf hareketinde yenilenmenin zorunlu olduğunu belirttiler. Tartışmaların odaklandığı bir diğer nokta da örgütsüzlerin; taşeron, fason, evde çalışan işçilerin örgütlenmesinin önemi üzerineydi.
Sempozyumun son oturumunda; “örgütlenemez” denen güvencesiz işçileri örgütlenmek yönünde yürütülen çalışmalardan örnek deneyimler sunuldu. Emek Çalışmaları Merkezi, Avcılar Kadın Kooperatifi, Birleşik İşçi Sendikası, Birleşik Sendikal Hareket, Dayanışma Evleri, Enerji Yapı Yol Sen ve Üreti-yorum Kooperatifi’nden temsilcilerin aktarımlarıyla sempozyum son buldu.
(Sempozyum yakın zamanda SAV tarafından kitaplaştırılarak yayınlanacak.)