Toplumsal olaylar konusunda kayıtsızlık, önderlerin farklı kaygılarla kararlar almaları, bunların tümünü Evo Morales örneğinde bir arada bulmak mümkün.

Evo Morales “Hidrokarbon endüstrisinin ulusallaştırılamayacağını anladım” açıklamasını yaptığında, MAS destekçileri ona ne olduğunu kendilerine sormuşlardı. Morales ise hukuktan değil, bu ulusallaştırmanın özellikle, hidrokarbon kaynaklarının bir başka ülkenin hizmetine sunulmasını destekleşen orta sınıflarda yaratacağı korku, şaşkınlık ve hayalkırıklığından sözediyordu. Filemon Field’in dışlanması ise MAS içindeki anlaşmazlık ve bölünmeyi özetledi.

Politik analistlere göreyse, Evo Morales’in yaptığı şey, partisinin sandıksal başarısını öncelik konusu haline getirmek ve sendikal hareketin çıkarlarını bir kenara atmaktan ibaret. Evo Morales, kendi seçim yarışına verdiği önem nedeniyle, MAS’ın Carlos D. Mesa’ya destek verdiğini açıkladı, “demokrasiye bağlılık”tan ve “süreci tersine döndürecek bir olası askeri darbeden duyduğu korku”dan sözetti.

Aslında bu iki yaklaşım tarzı MAS’ın hükümet yanlısı bir noktaya sürüklenmesine ve 2004 Aralık ve 2007’de yapılacak olan ulusal seçimler öncesinde zayıflamasına neden oldu. Morales 2004 Aralık ayındaki seçimlerde oyların yüzde 60’dan fazlasını elde etmeyi planlıyor. Bu yüzden MAS’ın referanduma destek vermekle ve hidrokarbon sanayinin ulusallaştırılması çığlıklarına sırt çevirmekle tarihsel bir hata işlemekte olduğu söylenebilir. Evo Morales bu talebin çok da popular bir talep olmadığını ileri süren son kamuoyu yoklamalarının sonuçlarına inanmış gibi görünüyor.

Artık söylemekten yorulduk: MAS’ın ulusallaştırmayı referendum öncesinde talep etmesi gerekiyordu. Çünkü referandumdan sonar halk artık daha fazla gerginlik istemeyecek, oyunu kullanmış olacak ve Carlos D. Mesa rahatlamış olacak. Evo Morales bunu biliyor: referandumdan sonar halk artık ulusallaştırma için seferber olamayacak. Carlos D. Mesa yönetmek için ihtiyaç duyduğu meşruiyet ve otoriteyi elde etmiş olacak, üstelik yerel seçimlere yönelik listesini hazırlamış olacak ve yarışa çoktan başlamış olan MAS 2004 Aralık ayındaki seçimlerin hazırlıklarına gömülecek.

Sosyolog Alcaro Garcia Linera, Evo Morales ile Filemon Escobar arasındaki kopuşun ideolojik olmadığını söylüyor çünkü her ikisi de aynı stratejiye oynuyorlar: mevcut hükümeti ve demokrasiyi destekleyerek isyan ruhunu bloke etmek, sandıksal yolda ilerlemek ve orta sınıflara ulaşmak üzere ses tonunu yumuşatmak. Sorun MAS’ın bünyesinde yerleşik olan iki politik yapıyı; sosyal hareketlerin yapısı ile parlamenter yapıyı birbirine eklemlemede ortaya çıkacak olan sınırlılıklardan kaynaklanıyor. Bu da Alvaro Garcia Linera’ya gore, bir dizi sorun yaratıyor: birincisi, MAS’ın parlamenterleri karar alma özerkliğine ihtiyaç duyuyorlar ve sosyal hareketlerin duyarlılıklarını bir kenara bırakıyorlar. Ve ikincisi, Evo Morales’in iktidarı aşırılaşıyor.

Bu iktidar kendisini Evo Morales’in Filemon Field’I ihraç etmesi ve MAS’ın iki senatörünü dışlaması ile ifade etti. Evo Morales MAS senatörlerini ve önderlerini ihraç etmeye devam edecek çünkü belirli bir anda MAS tabanındaki önderlerin itaatsizliğiyle karşılaşacak olsa bile bunun kendi elini zayıflatmayacağını biliyor. Danışmanlarının bu ihraçların temsilciler meclisi seçimlerinden önce Evo Morales’i sosyal hareketlerin temsilcilerinin desteğinden yoksun bırakacağı uyarıları da Morales’in kılını bile kıpırdatmasına neden olmuyor.

Evo Morales konumunu korumaya çalışıyor. Bukalemon gibi yaparak; bukalemunun ortama uyma, ortamla bütünleşme, kamufle olma, amacına ulaşana kadar farkedilmeme; kendisini besleme ve bir gün daha fazla yaşama yeteneğini taklit etmeye çalışarak. Evo Morales ve büyük proje: 2007’de Başkanlık ! Amaç kullanılan araçları meşru kılıyor mu ? Sadece zaman gösterecek.

Bu arada sendikalar 18 Temmuz’da yapılacak olan referandumda kitlesel bir boykota ve geçersiz oy kullanımına hazırlanırken, hükümet pazar günü sandıkları COB tarafından La Paz merkezinde yapılacak olan boykot çağrısından korumak için 22 bin polis ve 30 bin asker görevlendirmeye hazırlanıyor. İşçiler ve yoksul mahalle halkı ise aynı gün doğal gazın ve petrolün ulusallaştırılmasını talep edeceği büyük bir gösteriye hazırlanıyor. Bu arada boykot ve geçersiz oy kullanma çağrılarının yasadışı olduğunu açıklayan hükümet ve seçim kurulu kitle ileşitim araçlarını da kullanarak halkı oy kullanmaya çağırıyor ve halkı ekonomik olarak da cezalandırma tehdidinde bulunuyor.

(Kaynak: rebellion.org’den sendika.org tarafından derlendi)